Saxofonist Alexej Malakhau uit Minsk in Wit-Rusland komt uit een artistieke familie, zijn moeder was klassiek pianiste en zijn vader gitarist. Al op jeugdige leeftijd kwam hij terecht in de muziekwereld, hij begon met pianospelen op 5-jarige leeftijd, maar toen hij 11 was raakte hij gecharmeerd door de saxofoon. In 2003 vertrok hij naar Duitsland vanwege de betere opleidingsmogelijkheden, hij studeerde aan de Hochschule für Musik und Tanz in Keulen en speelde in het Bundes Jazz Orchester (BuJazzO) . “Das Saxofon war für mich die Befreiung von der klassischen Musik” aldus Alexei in het muziek tijdschrift Jazz Thing. De tegenstelling tussen klassiek en jazz was voor Alexej niet fundamenteel, hij had ook graag piano gespeeld,het onderscheid is volgens hem subtieler “Akademische Musik finde ich unpersönlicher, deshalb war ich froh, als ich mit elf Jahren das Saxofon für mich entdeckt habe, ich will da gar nicht die Phrase “Freiheit” bemühen” (uit Jazzthing). Uiteindelijk kwam de keuze voor de saxofoon door de saxofoon lerares, ze was cool, rookte en sprak slang met jazz muzikanten.

Op dit album, het 82ste deel in de serie Jazzthing Next Generation wordt Malakhau (tenorsax) bijgestaan door Rainer Böhm (pno), Vitaliy Zolotov (el. gtr), Joscha Oetz (bs) en Bodek Janke (drs, perc.)op 2 nummers wordt Böhm vervangen door Kristjan Randalu (pno). Alle nummers zijn geschreven door Malakhau behalve “Julia” van John Lennon en “Auf der andere Seite” van Vitally Zolotov. De titel van het album “Leiblich” heeft een bijzondere betekenis voor Alexej, voor hem betekent het een diepe verbondenheid, alle nummers betreffen belangrijke zaken in zijn leven, de melancholie is duidelijk aanwezig wat hij zowel romantisch vindt als een bron van ergernis. “Die Musik bildet eine weiche und sensible Seite von mir ab, die ich sonst nicht nach aussen tragen”(Jazzthing). De compositie “Leibmotiv” is een perfect voorbeeld hiervan met zijn melancholieke toonzetting, gevoelvol en introvert.

Ook in het verstilde “Lela” viert rust en ingetogenheid hoogtij, zachte uitgesponnen piano akkoorden en romantische saxtonen vermengen zich met fluisterend gitaarspel tot een romantisch totaalbeeld. De originele versie van “Julia” van John Lennon heeft me nooit kunnen bekoren, een zoetig liefdesliedje en ook deze versie riekt naar fondant. Het springerige “Narcissique”met gierend gitaarspel en wah wah is veel leuker . De vader van Alexej is te vroeg heengegaan, hetgeen ook het geval was bij Vitaliy de schrijver van “Auf der andere Seite”, “So winken sie uns von der andere Seite und wir konservieren sie in diesem Stück”. Een gevoelvol en ontroerend muziekstuk met veel ruimte voor het fraaie gitaarspel van Vitaliy. “Stressmaker” is de afsluiter van het album, het klinkt goed, maar na 2 minuten wordt het uitgefaded, een kwalijk minpuntje, als ik ergens een hekel aan heb is het wegdraaien van het geluid om een nummer te beëindigen. Maar het blijft een mooi album waar wel wat meer uptempo nummers op hadden moeten staan.

Jan van Leersum